پریسا گنجه؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ ایران داودی؛ یدالله زرگر
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری بر کیفیت زندگی و خود کارآمدی پسران 15-10 سال دارای علائم آسم، مراجعهکننده به کلینیکهای آسم و آلرژی شهر اهواز بود. برای انتخاب آزمودنیها از روش نمونهگیری در دسترس استفاده گردید و بر اساس تکمیل پرسشنامه بینالمللی شیوعشناسی آسم و آلرژی (ایساک)، وجود علائم آسم در آنها تأیید ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری بر کیفیت زندگی و خود کارآمدی پسران 15-10 سال دارای علائم آسم، مراجعهکننده به کلینیکهای آسم و آلرژی شهر اهواز بود. برای انتخاب آزمودنیها از روش نمونهگیری در دسترس استفاده گردید و بر اساس تکمیل پرسشنامه بینالمللی شیوعشناسی آسم و آلرژی (ایساک)، وجود علائم آسم در آنها تأیید گردید. 12 کودک شرکتکننده در پژوهش به طور تصادفی در دو گروه (آزمایش و کنترل) قرار گرفتند. همهی کودکان شرکتکننده در پژوهش به پرسشنامه کیفیت زندگی و مقیاس خود کارآمدی مرتبط با آسم کودکان و نوجوانان، پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت مداخله شناختی- رفتاری قرار گرفت و سپس در مرحله پس آزمون و پیگیری، هر دو گروه به پرسشنامههای پژوهش پاسخ دادند. دادهها با استفاده از آزمون آماری یومان ویتنی در نرمافزار SPSS نسخه نوزدهم مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مداخله شناختی- رفتاری به طور معنیداری کیفیت زندگی و خود کارآمدی افراد گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل بهبود بخشیده است. اما در مؤلفه علائم آسم کیفیت زندگی، تفاوت معنیداری بین گروه آزمایش و گروه کنترل یافت نشد. یافتهها نشان میدهد که مداخله شناختی- رفتاری میتواند به عنوان یک شیوه روان درمانی انتخابی و مکمل درمان پزشکی برای کودکان دارای علائم آسم در کاهش پیامدهای بیماری سودمند باشد.
نرگس درویشی؛ سودابه بساک نژاد؛ ایران داودی؛ یدالله زرگر
دوره 19، شماره 2 ، دی 1391، ، صفحه 119-136
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر درمان شناختی– رفتاری چند مؤلفهای بر علایم بیخوابی، باورهای ناکارآمد خواب، خودکارآمدی خواب و شاخصهای چهارگانه خواب است. جامعه آماری، کارکنان روز کار شرکت بهرهبرداری نفت و گاز آغاجاری بودند. نمونه پژوهش 45 نفر از کارکنان مبتلا به بیخوابی بود که به صورت تصادفی چندمرحلهای انتخاب و در گروه آزمایش، ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر درمان شناختی– رفتاری چند مؤلفهای بر علایم بیخوابی، باورهای ناکارآمد خواب، خودکارآمدی خواب و شاخصهای چهارگانه خواب است. جامعه آماری، کارکنان روز کار شرکت بهرهبرداری نفت و گاز آغاجاری بودند. نمونه پژوهش 45 نفر از کارکنان مبتلا به بیخوابی بود که به صورت تصادفی چندمرحلهای انتخاب و در گروه آزمایش، پلاسیبو و لیست انتظار گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل جدول گزارش خواب٬ مقیاس باورها و نگرشهای ناکارآمد خواب، مقیاس بیخوابی اتنس و مقیاس خودکارآمدی ادراک شده خواب بود. گروه آزمایش 6 جلسه مداخله گروهی دریافت کردند. گروههای کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکردند و فقط از گروه پلاسیبو خواسته شد که به مدت 6 هفته برگههای گزارش خواب را تکمیل و هر جلسه برای بازبینی همراه بیاورند. نتایج تحلیل مانکوا، آنکوا و مقایسههای زوجی بونفرنی در پس آزمون و پیگیری نشان داد که میانگین نمره بیخوابی، باورهای ناکارآمد و تأخیر در شروع خواب گروه آزمایش در مقایسه با گروه پلاسیبو و گروه کنترل کاهش و خودکارآمدی خواب و مقدار کلی خواب افزایش معنیداری یافته بود، ولی بین دو گروه پلاسیبو و کنترل تفاوت معنیداری یافت نشد. از نظر مقدار کلی در بستر بودن در پیگیری تفاوت معنیداری بین گروه آزمایش و گروههای کنترل مشاهده نشد.
سودابه بساک نژاد؛ اعظم آقاجانی افجدی؛ یدالله زرگر
دوره 18، شماره 2 ، دی 1390، ، صفحه 181-198
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت خواب و کیفیت زندگی دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران اهواز بود. آزمودنیها با استفاده از طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل انتخاب و به پرسشنامهی کیفیت خواب پیتزبورگ و پرسشنامهی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی پاسخ دادند. در دو گروه (آزمایشی و کنترل) ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت خواب و کیفیت زندگی دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران اهواز بود. آزمودنیها با استفاده از طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل انتخاب و به پرسشنامهی کیفیت خواب پیتزبورگ و پرسشنامهی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی پاسخ دادند. در دو گروه (آزمایشی و کنترل) 15 نفر گماشته شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت گروه درمانی قرار گرفت در حالی که گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. دادهها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی به صورت معنیداری کیفیت خواب را بهبود بخشیده است اما بر کیفیت زندگی تأثیر نداشته است. این یافتهها نشان میدهد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی میتواند برای افراد دارای کیفیت خواب نامطلوب مفید باشد.